Dr Tendera: Co dalej z wolnością w Polsce? Czy wolnorynkowcy się zjednoczą? Wnioski z V Konferencji Prawicy Wolnościowej

PAFERE WIDEO

Uczestnictwo w Konferencji Prawicy Wolnościowej w Warszawie to praktycznie jedyna możliwość pełnego zapoznania się ze znaczącymi organizacjami, redakcjami i partiami politycznymi, które działają na rzecz idei prawicowych i wolnorynkowych w Polsce. Nigdzie indziej w Polsce nie odbywa się podobnej wagi konferencja.

V. edycję spotkań otworzył gość specjalny – Prezes PAFERE, Jan Kubań, wykładem podejmującym zagadnienie perspektyw rozwoju demokracji w Polsce. Jak mówił, szansą dla realnej demokracji jest wprowadzenie odpowiednich narzędzi nadzoru obywatelskiego nad władzą, jakimi są weto obywatelskie oraz referendum. Na wzór ustroju Szwajcarii narzędzi takie funkcjonować powinny bezprogowo i być zobowiązujące dla prawodawców. W przeciwieństwie do istniejącego w Polsce referendum, model szwajcarski nie jest narzędziem władzy politycznej i można za jego pomocą skutecznie blokować szkodliwe ustawy, pokazuje to właśnie sama Szwajcaria, w której veto obywatelskie funkcjonuje już od 150 lat.

Kubań zwrócił uwagę, że w Polsce istnieje organizacja zmierzając do wprowadzenia referendum bezprogowego i weta obywatelskiego i jest nią InDeO – Inicjatywa Demokracji Oddolnej (por. http://indeo.org/ – na stronie tej można zapoznać się z misją organizacji oraz metodą pracy).

Prezes Polsko-Amerykańskiej Fundacji Edukacji i Rozwoju Ekonomicznego podkreślił, że weto obywatelskie nie może być narzędziem wspierania żadnej konkretnej opcji politycznej, lecz ma służyć obywatelom i ich dobru, między innymi ma umożliwić pociąganie do odpowiedzialności polityków działających na szkodę obywateli i Polski.

Zaangażowanie Jana Kubania w edukację ekonomiczną nie dziwi, jeśli przypomnimy, że PAFERE jest organizacją, która od lat wspiera rozwój gospodarczy Polski. W kontekście weta obywatelskiego warto zapoznać się z wydaną przez PAFERE książką „Zgodnie z prawem przeciwko obywatelom. Dramat polskiej samorządności” autorstwa Jacka Barcikowskiego, którą za darmo można pobrać tutaj: https://ksiazki.pafere.org/.

W tym miejscu można dodać, że wszyscy miłośnicy lektury uczestniczący w obradach z pewnością docenili starania wydawców: w trakcie Konferencji odbyły się targi książki, gdzie można było nie tylko nabyć ciekawą publikację, ale także wiele z książek otrzymać za darmo.

PAFERE, której misją jest edukacja, nie jest związana z żadną opcją polityczną. Fundacja przychylnie patrzy na wszystkie inicjatywy, które dają nadzieję na powiększenie wolności w polskiej gospodarce dlatego dziękujemy organizatorom za zaproszenie na konferencję i możliwość prezentacji własnych książek! – Piotr Żak, wiceprezes PAFERE

Bez wątpienia najważniejszym punktem całej dwudniowej konferencji był panel dyskusyjny, którego celem była próba odpowiedzi na pytanie „Co dalej z polską prawicą wolnościową?”. W debacie udział wzięli: dr Tomasz Sommer, Krzysztof Bosak, Dobromir Sośnierz, Marek Jakubiak, Jacek Bartyzel, spotkanie prowadził redaktor Marcin Rola.

Dyskusję rozpoczął dr Tomasz Sommer referując ostatnie lata działań organizacji wolnościowych i prawicowych partii politycznych w kontekście następujących po sobie wyborów – zarówno lokalnych, jak i sejmowych oraz „europejskich”. Sommer opowiedział o własnym epizodzie politycznym, współpracy z Januszem Korwin-Mikkem oraz obserwacjach dotyczących poparcia społecznego. Zdaniem Sommera wiele wydarzeń i okoliczności skutkowało niestety kompromitacją idei wolności w trakcie ostatnich lat.

Kontrowersje pojawiły się już na początku dyskusji i dotyczyły oceny wskaźnika poparcia w ostatnich wyborach. Jaki wyniik byłby dla prawicy wolnościowej korzystny? Te ostatnia, za względnie pozytywne, uznał Krzysztof Bosak. Jego zdaniem w Polsce rządzi partia, która (bezpodstawnie) nazywa sama siebie prawicową. Pomimo, że prowadzi ona grę retorycznego sprzeciwu wobec polityki Unii Europejskiej, konsekwentnie realizuje tę politykę zawłaszczając przy tym przekaz symboliczny prawicy. Z tego punktu widzenia powtórzenie wyniku wyborów w 2018 roku przez Ruch Narodowy nie można po prostu nazwać porażką. Bosak podkreślił, że wybory samorządowe w Polsce są trudne dla małych partii, znacznie korzystniej przedstawia się procedura w przypadku wyborów do Parlamentu Europejskiego, z czego z pewnością będzie trzeba skorzystać pracując nad budową wspólnej listy wyborczej prawicy wolnościowej.

Stanowisko to poparł Jacek Bartyzel dodając, że koniecznym jest by maksymalnie ograniczyć cele polityczne takiego komitetu – trzeba skupić się na kwestiach gospodarczych i wolnościowych, wyraźnie podkreślając, że idee różnicujące poszczególne partie muszą zostać odsunięte na bok. Komitet musi być powołany, aby umieścić maksymalną ilość posłów w PE. Zdaniem Bartyzela musimy posłużyć się myśleniem celowym i racjonalnym. Bartyzel, który należał wcześniej do partii Nowoczesna, dał także wyraz swojemu ogromnemu rozczarowaniu sceną polityczną, na której żadna z partii systemowych nie spełniła nigdy oczekiwań wolnorynkowych. Przewrotnie jednak można stwierdzić, że w wyniku braku wolnorynkowych działań, scena polityczna polaryzuje się i najpewniej pojawi się w niej przestrzeń dla prawicy wolnościowej. Sukces uzależniony jest jednak od utworzenia wspólnej listy wyborczej, w czym pomóc może wiele rozproszonych organizacji wolnościowych działających w Polsce. Postulaty przyszłego komitetu wyborczego muszą skoncentrować się na wolności gospodarczej, ponieważ w obecnym ustroju nie brakuje nikomu wolności osobistej, choć tej ekonomicznej nie ma prawie wcale, o czym świadczy wprowadzenie przez rząd PiS kilkunastu nowych podatków.

Uwagi Jacka Bartyzela uzupełnił poseł Marek Jakubiak podkreślając, że jako poseł posiada duże doświadczenie w negocjacjach politycznych. Jego autorskim pomysłem i propozycją dla partii prawicy wolnościowej byłaby Federacja dla RP. Jej celem byłoby wprowadzenie do Parlamentu Europejskiego przedstawicieli organizacji, które bez wsparcia Federacji nie miałby szans na elekcję. Zdaniem Jakubiaka listy kandydatów wywodzących się ze sporej ilości organizacji, partii i osób fizycznych mogą być tworzone w oparciu o pra-wybory.

Do historii ruchów prawicowych i wolnorynkowych odniósł się krótko poseł Dobromir Sośnierz, wspominając swoje przystąpienie do UPR w 1990 roku. Zaobserwował on, że wzrost poparcia dla partii Janusza Korwin-Mikkego notowano niezmiennie do 1996 roku, czyli do roku wejścia nowej ustawy wyborczej i wprowadzenia progów. Jego zdaniem nie wiadomo jak jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie o odbudowę zainteresowania wyborów opcją wolnościową. Jest to tym bardziej trudne, że prawo wyborcze sprzyja dużym partiom. Sośnierz poparł stanowisko Jakubiaka dotyczące Federacji dla RP, podkreślając, że Federacja taka musi pełnić rolę instrumentalną, że w trakcie wyborów odłożyć należy autonomiczność poszczególnych partii.

Dyskutanci zgodni byli, że wspólna lista wyborcza reprezentować ma od 3 do 5 zasadniczych celów, pośród których pojawiłyby się: koniczność ustalenia relacji z Unią Europejską, naprawa systemu sądownictwa, naprawa systemu podatkowego itp. Uczestnicy debaty podkreślali, że prawica polska nie jest ortodoksyjna i najpewniej wspólna lista wyborcza dla wyborów do Parlamentu Europejskiego zostanie powołana. Spotkanie między reprezentantami najważniejszych partii i organizacji prawicy wolnościowej pokazuje – dziś coraz rzadszy – wysoki poziom merytoryczny dyskusji, konkluzywność oraz wysoką kulturę osobistą mówców.

Poza debatą wielu słuchaczy zebrały dwa wystąpienia liderów prawicy polskiej, czyli Janusza Korwin-Mikkego i Stanisława Michalkiewicza. Obaj panowie promowali także swoje najnowsze książki.

Janusz Korwin-Mikke rozpoczął od tezy, iż stoimy, jako Polska oraz Europa, u progu wielkich zmian. Nie wiadomo jednak kiedy one nastąpią, bowiem odsunięcie czy przybliżenie ich w czasie może wynikać z wielu zdarzeń losowych. Pozytywną stroną współczesnych przemian historycznych jest fakt, że ludzkość przeżywała w swoich dziejach znacznie gorsze chwile, z których inteligentny człowiek wyniesie naukę: ten kto zna przeszłość, panuje nad przyszłością.

Najnowsza książka Janusza Korwin-Mikkego to piąta już część cyklu „Biblioteki Wolności”. Od 2012 roku spod pióra tego autora wyszły „Świat według Korwina”, dwa tomy „Historii według Korwina” oraz „Europa według Korwina”. Najnowsza książka „Polityka według Korwina” to zbiór felietonów opublikowanych na łamach „Najwyższego Czasu!”, w których Janusz Korwin-Mikke prezentuję się nie tylko jako czynny polityk, ale jako dziennikarz, komentator i publicysta. Autor znany jest w Polsce z kontrowersyjnego, bezkompromisowego, ale i często bardzo realistycznego spojrzenia na świat – mówi o prawie, ekonomii, zjawiskach kulturowych, polityce, nie unika także refleksji filozoficznych. Zarówno jako polityk jak i publicysta, Janusz Korwin-Mikke konsekwentnie zwalcza socjalizm, przede wszystkim w wydaniu UE i tak zwanych euroentuzjastów. Podczas swojego wykładu na tle tego ogólnego światopoglądu Korwin-Mikke dokonał interpretacji polityki najnowszej, zwracając słuchaczom uwagę na ważne tendencje i zjawiska światowej sceny politycznej. Nową książkę Janusza Korwin-Mikkego warto polecić tym, którzy są w stanie przeczytać ją bez uprzedzeń, niezależnie od tego, czy są korwin-sceptykami czy korwin-entuzjastami.

Drugi ważny mówca, którego wystąpienie zamykało właściwie konferencję to Stanisław Michalkiewicz. Środowisko prawicy wolnościowej oraz narodowe darzy tego autor i komentatora dużą sympatią, dlatego nie dziwi, że zebrał on na sali komplet audytorium. Warto zauważyć, że podobnie jak w przypadku książek Janusza Korwin-Mikkego, nowa książka Michalkiewicza także wymaga nieuprzedzonego czytelnika, pomimo bowiem raczej dowcipnego (szyderczego!) tonu, z którego znany jest Michalkiewicz, książka dotyczy spraw, które dla Polaków, są zwyczajnie przykre. Książka „Naziści i szabesgoje” to zbiór esejów z lat 2017-2018, w których – jak pisze Tomasz Sommer – Michalkiewicz zmienia nieco formę swoich wypowiedzi: „W większości nie odnoszą się one [teksty] do tzw. politycznej bieżączki, […] tylko szczegółowo analizują najważniejsze problemy polityczne, moralne i filozoficzne z jakimi mamy obecnie do czynienia w naszym […] ‘nieszczęsnym kraju’” (ze wstępu).

W trakcie Konferencji Prawicy Wolnościowej Michalkiewicz nie odnosił się wprost do swojej książki, jego swobodna wypowiedź poświęcona była przede wszystkim licznym zagranicznym ingerencjom w politykę rządu polskiego, i w obszarze tych zagadnień Michalkiewiczowi nalży przypisać szczególną przenikliwość i erudycję.

Podczas dwóch dni Konferencji Wolnościowej odbyło się jeszcze kilka ważnych wydarzeń, o których należy wspomnieć. Uhonorowano nagrodą Prawicowej Książki Roku 2018 autora monografii „Generał Tadeusz Rozwadowski kontra Marszałek Józef Piłsudski” Henryka Nicponia. Przy okazji tej uroczystości przedstawiono plan budowy pomnika gen. Rozwadowskiego w Warszawie. Następnego dnia odbyła się interesująca prezentacja, w trakcie której dr Tomasz Sommer i Maciej Korwin-Dębała zreferowali stan prac nad filmem „Jedwabne – prawdziwa historia”. Idea tego filmu wzbudziła zainteresowanie licznych słuchaczy zebranych na sali. Po tej prezentacji odbył się wykład Tomasza Waryszaka dotyczący przyszłości kryptowalut – ten akcent tematyczny pokazał zainteresowanie środowisk prawicowych rozwojem wolnego rynku. Ostatnim ważnym punktem była dyskusja dotycząca organizacji i przyszłości Marszu Niepodległości, z którego ideą znaczna część środowisk wolnościowych identyfikuje się i który popiera. Do dyskusji prowadzonej przez red. Marcina Rolę zaproszony został Robert Bąkiewicz, szef Stowarzyszenia Marsz Niepodległości.

Uczestnictwo w Konferencji Prawicy Wolnościowej, na którą zapraszani jesteśmy co pół roku do Warszawy jest dobrą okazją do zweryfikowania swoich poglądów dotyczących idei narodowych oraz idei wolnorynkowych. Różnorodność tego środowiska jest zarówno szansą (przy wielości stanowisk rodzi się tu naprawdę konstruktywna dyskusja), jak i zagrożeniem wynikającym ze znacznego rozdrobnienia programów działań. Kolejna konferencja zapowiedziana jest na marzec 2019 roku – zapraszając na tą konferencję, zachęcam by wyłamać się z poprawności politycznej i dać sobie szansę spojrzenia na Polskę i jej przyszłość z innej perspektywy.