Bogacenie się to nie jedyna rzecz, którą niszczy socjalizm

Na publicznym pokazie filmu dokumentalnego „Życie za murem berlińskim” widzowie dowiedzieli się, że obywatele Niemiec Wschodnich muszą czekać od 12 do 17 lat na Trabi (najgorszy samochód na świecie), podczas gdy Niemcy Zachodni mogą udać się do salonu samochodowego i odjechać nowymi samochodami tego samego dnia.

Na widowni wybuchła salwa śmiechu, ale nie była to jedyna informacja, która przykuła uwagę widzów. W 1989 roku 65% mieszkań w Niemieckiej Republice Demokratycznej (NRD) było nadal ogrzewanych piecami, 27 procent mieszkań w NRD nie miało własnej toalety, a tylko 16 procent mieszkańców Niemiec Wschodnich miało telefon, w porównaniu z 99 procentami w Niemczech Zachodnich.

To tylko niektóre z faktów ujawnionych w filmie, który zdobył „Nagrodę Publiczności dla Filmów Krótkometrażowych”podczas światowej premiery w Las Vegas 14 lipca na Freedom Fest, wydarzeniu, w którym wzięło udział około 2500 osób i 350 mówców, w tym znany libertariański senator USA Rand Paul, założyciel Forbesa Steve Forbes i legendarny inwestor Jim Rogers.

Film zostanie wkrótce pokazany w szkołach w całej Ameryce – aby pokazać, że gospodarka rynkowa jest lepsza od gospodarki planowej. Film nie skupia się więc na ucisku politycznym, ale na gospodarce i życiu codziennym mieszkańców Niemiec Wschodnich i Zachodnich.

Zanieczyszczenie środowiska  w NRD

Ważnym tematem filmu jest degradacja środowiska w NRD.

W 1989 roku NRD wyemitowała ponad trzy razy więcej CO2 na jednostkę PKB niż Republika Federalna Niemiec

Zanieczyszczenie powietrza, dwutlenek siarki: w 1988 r. NRD wyemitowała 10 razy więcej dwutlenku siarki na km2 niż Republika Federalna Niemiec Odpowiednio wynosiło to 48,1 tony/km2 w NRDi 4,6 tony/km2 w RFN)

Zanieczyszczenie powietrza, cząstki unoszące się w powietrzu: średni ładunek wynoszący 20,3 ton na km2 w NRD był ponad 10 razy wyższy niż w Republice Federalnej Niemiec (1,8 tony/km2)

Zanieczyszczenie rzek: w 1989 r. prawie połowa głównych rzek NRD była biologicznie martwa, a 70 procent nie mogło być już wykorzystywanych jako woda pitna

Prawie połowa mieszkańców NRD nie miała dostępu do czystej wody pitnej przez część lub cały czas ze względu na wysoki dopływ azotu, fosforu, metali ciężkich i innych zanieczyszczeń do wód.

Dlatego twierdzenia antykapitalistów, że chciwość zysku prywatnych firm kapitalistycznych jest przyczyną degradacji środowiska, są mylące: problemy środowiskowe w socjalizmie były i są znacznie większe.

Dlaczego zbudowano mur

Zwolennicy „demokratycznego socjalizmu” dystansują się od systemów podobnych do tych, które panowały w Niemczech Wschodnich. Zachowują się jednak tak, jakby ekonomia i polityka mogły być od siebie arbitralnie oddzielone. Ich krytyka skupia się na likwidacji swobód politycznych i demokratycznych (wolności słowa, wolności prasy itp.) w krajach takich jak NRD czy ZSRR. Ale recepty ekonomiczne wielu zwolenników „demokratycznego socjalizmu” są dość podobne do recept ich niedemokratycznych towarzyszy, ponieważ charakteryzują się głęboką nieufnością wobec naturalnych sił rynkowych i niemal bezgranicznym zaufaniem do państwa.

Zwolennicy „demokratycznego socjalizmu” chcą jedynie naprawić „błędy” popełnione przez prawdziwe państwa socjalistyczne w ciągu ostatnich 100 lat i połączyć socjalistyczny system gospodarczy z demokratyczną konstytucją państwową. Dla tych zwolenników „demokratycznego socjalizmu” jest to najwyraźniej zbieg okoliczności, że społeczeństwa o niekapitalistycznych podstawach, charakteryzujące się brakiem wolności gospodarczej, mają również system polityczny, w którym wolności są nieobecne.

Przykładem związku między likwidacją swobód gospodarczych a swobodami politycznymi była NRD: po pierwsze, wolność gospodarcza została zlikwidowana poprzez nacjonalizację ziemi i środków produkcji. W rezultacie powstała ogromna dysproporcja między wynikami gospodarczymi Niemiec Wschodnich i Zachodnich. Standard życia na Zachodzie był znacznie wyższy, więc z NRD uciekło 2,8 miliona ludzi – zwłaszcza, ale nie tylko, przedsiębiorcy i dobrze wykształceni specjaliści. Fakt, że mur został zbudowany w 1961 roku, oznacza, że dla systemu socjalistycznego był ekonomicznie nieunikniony, ponieważ w przeciwnym razie ludzie by z Niemiec Wschodnich po prostu pouciekali.

Socjaliści lubią porównywać rzeczywistość kapitalizmu z własnymi teoriami idealnego społeczeństwa. Ale to jest tak samo nielogiczne i niesprawiedliwe, jak porównywanie prawdziwego małżeństwa do powieści romantycznej, która pokazuje idealny romans. Socjalizm zawsze dobrze wygląda na papierze – z wyjątkiem sytuacji, gdy ten papier znajduje się w podręczniku do historii.

Oryginalny artykuł: https://fee.org/articles/why-pollution-was-so-much-worse-in-east-germany-than-west-germany/

Film „Życie za murem berlińskim” https://youtu.be/pDSYE7dWi_I

Rainer Zitelmann jest historykiem i socjologiem. Film „Życie za murem berlińskim” oparty jest na jednym z rozdziałów jego książki „Potęga kapitalizmu”.